En zelfs na de mensendieck vrijdag inclusief buikspieroefeningen; geen centje pijn! Nu hopen dat de klassieke les vd week ook zo goed gaat en anders kan ik toch terugkijken op x goede dagen zonder pijn!
ACNES weg :)
-
Liesje
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 14-07-2013 15:44
Vooropgesteld: het gaat nog steeds goed en steeds beter.
Maar, poeh, wat word ik soms moedeloos van die spieren die maar niet sterker willen en kunnen worden.
Ik was vandaag bij de mensendieck in de oefenzaal, waar allerlei apparaten staan en je dan wat kracht en conditie opbouwt. En de afgelopen maanden had ik het idee dat t allemaal heel goed ging. Ik ging in kracht vooruit, in conditie, had minder spierpijn (maar nog steeds aardig wat) kortom: het leek allemaal goed te gaan.
Maar vandaag was mijn therapeute er niet en de therapeute die daar zat, die kende mij en mijn verhaal niet. En ik geloof dat ik niets goed deed. Echt niets. Ik zat niet rechtop genoeg (dat kan ik ook nog steeds niet) mijn rug en buik waren zo instabiel als de pest en ga zo maar door..... Vervolgens kreeg ik ook nog te horen dat een keer per week daar komen en een uurtje per week ballet niet genoeg was (terwijl mijn therapeute dat al aardig veel vond).
Toen kon ik haar helemaal wel schieten, zeker omdat iedereen me steeds blijft remmen. In de week dat ik het dubbele deed van wat ik nu doe, kon ik niet meer lopen van de spierpijn en kreeg steeds nieuwe blessures. Dus veel meer dan dit is niet goed.
En ik vind ook dat het langzaam gaat, maar het gaat nog steeds vooruit. De ACNES is weg, de bult is weg, er zit nog een klein plekje wat beurs aanvoelt, maar die geeft geen last als ik er niet op druk. Ik werk weer meer dan volledig.
Dus. Het gaat vooruit. Het zou alleen wat harder mogen gaan.
Nou, ik ben wel even uitgeklaagd geloof ik. Ik had gewoon gehoopt dat ik na de operatie meteen alles weer kon. Dus het valt wat tegen dat het zo langzaam gaat nu.... Is het herkenbaar voor anderen?
Maar, poeh, wat word ik soms moedeloos van die spieren die maar niet sterker willen en kunnen worden.
Ik was vandaag bij de mensendieck in de oefenzaal, waar allerlei apparaten staan en je dan wat kracht en conditie opbouwt. En de afgelopen maanden had ik het idee dat t allemaal heel goed ging. Ik ging in kracht vooruit, in conditie, had minder spierpijn (maar nog steeds aardig wat) kortom: het leek allemaal goed te gaan.
Maar vandaag was mijn therapeute er niet en de therapeute die daar zat, die kende mij en mijn verhaal niet. En ik geloof dat ik niets goed deed. Echt niets. Ik zat niet rechtop genoeg (dat kan ik ook nog steeds niet) mijn rug en buik waren zo instabiel als de pest en ga zo maar door..... Vervolgens kreeg ik ook nog te horen dat een keer per week daar komen en een uurtje per week ballet niet genoeg was (terwijl mijn therapeute dat al aardig veel vond).
Toen kon ik haar helemaal wel schieten, zeker omdat iedereen me steeds blijft remmen. In de week dat ik het dubbele deed van wat ik nu doe, kon ik niet meer lopen van de spierpijn en kreeg steeds nieuwe blessures. Dus veel meer dan dit is niet goed.
En ik vind ook dat het langzaam gaat, maar het gaat nog steeds vooruit. De ACNES is weg, de bult is weg, er zit nog een klein plekje wat beurs aanvoelt, maar die geeft geen last als ik er niet op druk. Ik werk weer meer dan volledig.
Dus. Het gaat vooruit. Het zou alleen wat harder mogen gaan.
Nou, ik ben wel even uitgeklaagd geloof ik. Ik had gewoon gehoopt dat ik na de operatie meteen alles weer kon. Dus het valt wat tegen dat het zo langzaam gaat nu.... Is het herkenbaar voor anderen?
-
willeke1965
- Berichten: 103
- Lid geworden op: 29-10-2013 13:55
Jij klaagt maar lekker hoor,maar begrijp je frustratie/boosheid heel goed vooral om wat die invalster zegt. Leest zij het dossier niet van tevoren? En ben jij er niet tegenin gegaan dan?
Aken en Keulen zijn ook niet in één dag gebouwd heb geduld.
Is makkelijk praten voor mij ik ben niet geopereerd.
Fijn dat de acnes weg is.
Doe het rustig aan op jou tempo.
Gr Willeke
Aken en Keulen zijn ook niet in één dag gebouwd heb geduld.
Is makkelijk praten voor mij ik ben niet geopereerd.
Fijn dat de acnes weg is.
Doe het rustig aan op jou tempo.
Gr Willeke
-
winnie
- Berichten: 1537
- Lid geworden op: 07-12-2012 22:20
Heerlijk toch Liesje...ff lekker klagen en mopperen...daar zijn we voor!
Fijn dat de acnes nog steeds weg is....maar die spiertjes...hopelijk worden ze snel sterker! En die md therapeut....schijt aan...je hebt dr toch maar 1x!!
En dat het langzaam gaat....dat herken ik...gaat mij ook te langzaam, maar ja, mijn acnes is ook nog niet weg.
Fijn dat de acnes nog steeds weg is....maar die spiertjes...hopelijk worden ze snel sterker! En die md therapeut....schijt aan...je hebt dr toch maar 1x!!
En dat het langzaam gaat....dat herken ik...gaat mij ook te langzaam, maar ja, mijn acnes is ook nog niet weg.
-
Liesje
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 14-07-2013 15:44
Mijn MD had mijn dossier niet doorgespeeld en er stond niets in de map. Dat begon al lekker dus. Dus mocht ik zelf uitleggen wat er aan de hand was. Op zich niet erg, ook niet dat er anderen bij zaten. Maar het was vooral vervelend dat ze het deel: ik heb 10 maanden niets kunnen doen kennelijk niet heeft opgeslagen. Of heeft gedacht: het zal wel meevallen...... Helaas deed het dat niet. Ik zou willen dat ik me al die maanden maar wat had aangesteld. Ze had wel in een ander opzicht gelijk, dat ik dus nog erg instabiel ben in mijn bekken/core spieren, dat merk ik ook met dansen.
Afgelopen maandag was de miskleun van de gyn een jaar geleden, dus ik denk dat ik daardoor nu ook wat heftiger reageer dan ik anders zou doen.
Afgelopen maandag was de miskleun van de gyn een jaar geleden, dus ik denk dat ik daardoor nu ook wat heftiger reageer dan ik anders zou doen.
-
Eva
- Berichten: 191
- Lid geworden op: 13-04-2012 10:55
hoi Liesje,
Begrip is heel moeilijk en zeker voor therapeuten die niet weten wat er aan de hand is en het verschijnsel niet kennen. Lang geleden zat ik precies in dezelfde situatie: had rugklachten tijdens en na de bevalling en werd overgedragen van fysio naar mensendieck. Ik deed ook niets goed! Moest alles steeds opnieuw voordoen om het te verbeteren. Dat heb ik geweten..
Mijn hele lijf ging in protest en binnen een week lag ik in het ziekenhuis. Het enige goede dat ik er van over heb gehouden is dat ik toen in het traject van pijnbestrijding terecht kwam. Zonder dat waren mijn twee andere kinderen er nooit geweest. Maar ik heb er vooral van geleerd dat je boven alles naar je eigen lijf moet luisteren. Als dat zegt dat het nog niet gaat, niet aan beginnen!
Dat is lastig want iedereen heeft een mening.
Neem dus de tijd en luister naar je lijf.
Zelf wacht ik op de tweede operatie en elke vorm van training is kansloos. Het enige waar ik mijn buik en rugspieren wel mee kan trainen zonder extra pijn is het wiebelkussen dat ze op de basisschool ook voor ADHD-kinderen gebruiken. Daar kan ik goed op zitten en de fysiotherapeut ziet vooruitgang in de stabiliteit. Misschien is dat een tip? Ze zijn te koop bij zo'n hulpmiddelenwinkel, maar af en toe ook bij de Lidl schijnt het.
groetjes en houd je rug letterlijk en figuurlijk recht. Laat ze maar kletsen, het is jouw lijf.
groetjes, Eva
Begrip is heel moeilijk en zeker voor therapeuten die niet weten wat er aan de hand is en het verschijnsel niet kennen. Lang geleden zat ik precies in dezelfde situatie: had rugklachten tijdens en na de bevalling en werd overgedragen van fysio naar mensendieck. Ik deed ook niets goed! Moest alles steeds opnieuw voordoen om het te verbeteren. Dat heb ik geweten..
Mijn hele lijf ging in protest en binnen een week lag ik in het ziekenhuis. Het enige goede dat ik er van over heb gehouden is dat ik toen in het traject van pijnbestrijding terecht kwam. Zonder dat waren mijn twee andere kinderen er nooit geweest. Maar ik heb er vooral van geleerd dat je boven alles naar je eigen lijf moet luisteren. Als dat zegt dat het nog niet gaat, niet aan beginnen!
Dat is lastig want iedereen heeft een mening.
Neem dus de tijd en luister naar je lijf.
Zelf wacht ik op de tweede operatie en elke vorm van training is kansloos. Het enige waar ik mijn buik en rugspieren wel mee kan trainen zonder extra pijn is het wiebelkussen dat ze op de basisschool ook voor ADHD-kinderen gebruiken. Daar kan ik goed op zitten en de fysiotherapeut ziet vooruitgang in de stabiliteit. Misschien is dat een tip? Ze zijn te koop bij zo'n hulpmiddelenwinkel, maar af en toe ook bij de Lidl schijnt het.
groetjes en houd je rug letterlijk en figuurlijk recht. Laat ze maar kletsen, het is jouw lijf.
groetjes, Eva
-
Liesje
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 14-07-2013 15:44
Neem je tijd. Lastig hoor. Ook omdat het al 4 maand geleden is dat ik geopereerd ben...
Maar ik zal donderdag eens met mijn eigen md bespreken hoe ik weer wat meer stabiliteit kan krijgen. En die houding valt volgens mij wel mee; iedereen zegt dat ik rechterop sta dan een half jaar geleden. Dus die gaat ene oor in, andere oor uit. En raakt geen enkele hersencel.
Maar ik zal donderdag eens met mijn eigen md bespreken hoe ik weer wat meer stabiliteit kan krijgen. En die houding valt volgens mij wel mee; iedereen zegt dat ik rechterop sta dan een half jaar geleden. Dus die gaat ene oor in, andere oor uit. En raakt geen enkele hersencel.
-
Liesje
- Berichten: 890
- Lid geworden op: 14-07-2013 15:44
Ik verdwijn steeds meer een beetje naar de achtergrond, omdat mijn acnes tijd dat langzaam maar zeker ook steeds meer doet. Het gaat nog steeds steeds beter. Het gaat langzaam, maar gestaag. Mijn buikspieren zijn nog niet sterk genoeg en ik ben nog erg instabiel, maar mijn leven heb ik grotendeels terug. En daar ben ik heel blij en dankbaar voor.
Ik had niet verwacht dat ik zo van het leven zou kunnen genieten, zeker omdat ik door de ACNES steeds somberder werd. Maar ik doe het wel. En toen de ACNES verdween, deed de somberheid dat ook.
En soms doet het leven letterlijk pijn. Maar dat gaat weer over. Net als de spierpijn dat doet. Ik durf weer meer op mijn lichaam te vertrouwen.
Ik heb me vreselijk alleen gevoeld toen ik na een jaar weer terugkeerde in het werk. Ik voelde me buiten de groep staan, minderwaardig en er niet bij horen. Maar ik heb weer een plekje verworven in de maatschappij. In de groep. En in mijn leven.
Geduldig
Dagen aftellen
Tot het morgen is
En de pijn verdwenen
En
Dan weer
Aftellen. Tot morgen
Geduldig
Iedere dag.
Aftellend
Tot morgen
Echt vandaag is
Ik had niet verwacht dat ik zo van het leven zou kunnen genieten, zeker omdat ik door de ACNES steeds somberder werd. Maar ik doe het wel. En toen de ACNES verdween, deed de somberheid dat ook.
En soms doet het leven letterlijk pijn. Maar dat gaat weer over. Net als de spierpijn dat doet. Ik durf weer meer op mijn lichaam te vertrouwen.
Ik heb me vreselijk alleen gevoeld toen ik na een jaar weer terugkeerde in het werk. Ik voelde me buiten de groep staan, minderwaardig en er niet bij horen. Maar ik heb weer een plekje verworven in de maatschappij. In de groep. En in mijn leven.
Geduldig
Dagen aftellen
Tot het morgen is
En de pijn verdwenen
En
Dan weer
Aftellen. Tot morgen
Geduldig
Iedere dag.
Aftellend
Tot morgen
Echt vandaag is